*#* ေသာက္ရွက္လည္း ကဲြ
ေသာက္က်ိဳးလည္း နည္းခဲ့ၿပီ...။
*#* ေကၽြးသမွ်စား .. ေပးသမွ်ယူ
ခုေတာ့ ဘာတတ္ႏိုင္ေတာ့မွာလဲ..။
*#* အေနာက္တံခါးက .. ၀င္ထြက္သမွ်
ငါ.. စားေလေတာ့
ငါက ..စားဖားေပါ့..။
*#* စားတုန္းကေတာ့ ၿပံဳးၿပံဳး
အခုေတာ့ လူညႊန္႔တုံးၿပီ...။
*#* အစားမ်ားေတာ့
မ်ိဳးဂုဏ္ မာန .. ခ၀ါခ်ၿပီ
ဇာတိမာန္ေပ်ာက္ .. ေလာက္ေဖာက္ေသာက္ေလရဲ႕..။
*#* မိဘေပးတဲ့ အေမြ
လ၀ကကို ..ငါရ..
ဂြင္က်ေလသမွ် ေပ်ာ္ခဲ့ရတာ..။
*#* တမလြန္မွာ .. ဗိုလ္ခ်ဳပ္နဲ႕ ေတြ႕ေတာ
ဘာျပန္ေျပာရမလဲ..
ရွက္လိုက္တာမ်ားကြ ... ကိုယ္မ်က္ႏွာကို
ကိုယ္လွီးပစ္လိုက္လို႕ကလည္း မျဖစ္
နက္ျဖန္ မ်က္ႏွာသစ္ဖို႕ လိုေသးတယ္...။
ေ၀ဟင္ေအာင္
၁၊ ၉၊ ၂၀၁၃။
ေက်းဇူးရွင္ လ၀ကမ်ားသုိ႔ ေရးဖဲြ႔သည္။ ၀န္ခံခ်က္ - ဆရာေမာင္က်ီစယ္ ကဗ်ာကို ခံစားရင္ ျပန္လည္ေရးဖဲြ႕သည္။
No comments:
Post a Comment